“Fuck you, fuck you. Fuck you very, very muhuhuch.” klinkt het door de discotheek. Of discotheek, wat is het? Eén van die tenten aan het Stadhuisplein. Mag je die discotheek noemen? Lekker belangrijk! “Fuck you, fuck you.” Komt er hard uit de boxen van die tent. Ze hebben er een beat onder gezet. Misschien was het origineel niet toegankelijk genoeg. Ik wring me door de mensen naar de bar. Ze deinen mee op de beat en schreeuwen: “fuck you, fuck you.” Een meisje kijkt me aan terwijl ik haar passeer. Ze heeft een vieze moedervlek ik haar nek. Best vreemd, wanneer iemand je recht aankijkt terwijl ze “fuck you” schreeuwt. Ik wring me verder naar de bar, bestel bier en wring me morsend terug. Mijn vrienden en ik hebben een plek helemaal aan het begin uitgekozen, waar de milfs altijd staan. Dat zijn vrouwen van in de veertig, die net gescheiden zijn. Strakke witte broeken en doorrookte gezichten. Jaren nauwelijks geneukt en nu willen ze alles inhalen. De laatste restjes levenslust stukneuken voor ze tachtig zijn. Ik nader mijn twee vrienden. Ze staan met hun handen in hun zakken te halfdansen. Ik geef ze hun bier en dankbaar nemen ze een andere pose in. We drinken het bier op en dan nog een paar. Ik word aangesproken door een meisje met een veel te kort rokje en truitje. Ze heeft een hele schelle stem en is net te lang. Jong, dat dan weer wel. Ik weet zelf nooit zo goed waarover ik beginnen moet. Gelukkig word je soms ook aangesproken.
“Toffe veters!”
-“Wat?”
-“Dat je toffe roze veters hebt!”
-“O, dank je!”
Ik vind het altijd een beetje raar wanneer iemand speciaal naar je toe komt lopen om je bijvoorbeeld met zijn veters te complimenteren. Toch doe ik mijn best, ik wil dit graag goed leren. Ik schreeuw terug in haar oor: “tof heel kort truitje!”
-“Wat?”
-“Dat je een tof heel erg kort truitje aan hebt!”
-“O dank je. Die is eigenlijk niet van mij, maar van mijn zus!”
-“Jeetje!”
Ik bedenk me dat dat niet het goede antwoord is. Snel zoek ik iets beters om te zeggen. Ze is me voor: ze is er beter in dan ik.
-“Kom je hier vaak?”
Het is zo makkelijk!
Eigenlijk zou ik nu moeten zeggen dat ik hier pas voor de tweede keer ben. En dat ik hier kom, omdat het na tien jaar uit is met mijn vriendin, omdat ik me nu heb voorgenomen veel vrouwen te neuken. Maar dat het nog niet zo goed lukt, omdat ik er nog niet zo goed in ben. En dat ik daarom achterin sta, bij de milfs, omdat ik eigenlijk net zo ben als zij, alleen dan jonger. Dat lijkt me niet het juiste antwoord, dus ik zeg: “Nee…, uuuh…, soms.”
Ook geen goed antwoord, ze danst alweer de andere kant op. Ik kijk haar nog na en zie dat ze witte benen heeft met blauwe plekken. Ik draai mij terug naar mijn vrienden: “eigenlijk is het best een platte teringzooi hier!” zeg ik.
Als je iets niet kan dan vind je het stom, zo werkt dat.
Eén van mijn vrienden antwoordt: “Je moet gewoon dronken worden, zo snel mogelijk. Dan is het wel tof!”
Hij heeft gelijk: ik ga weer bier halen. De sfeer wordt inderdaad langzaam beter. Een uur later besluit één van mijn vrienden naar huis te gaan. Dat snap ik wel, hij heeft nog gewoon een vriendin, hij heeft hier überhaupt niks te zoeken.
-“Blijven jullie nog?” vraagt hij.
Mij andere vriend kijkt me aan. Ik zeg: “ik wel, ik ben hier niet voor niets gekomen. Ik begin net dronken te worden!”
We blijven. De ene vriend loopt naar de uitgang en de andere gaat bier halen. Wanneer ik alleen sta, begin ik te dansen. Gewoon met je benen stappen en met je armen zwaaien. Een meisje komt mijn richting opgedanst. Wanneer ze bij mij is, draait ze zich om. Zij danst naar mij en ik dans terug. Haar haar is bruin en plakkerig, haar gezicht ingesmeerd met huidkleurig spul. Ik dans nog wat meer terug, want ik moet oefenen van mijzelf. Ik moet en zal dit leren! Ze doet haar armen in de lucht en beweegt ze van links naar rechts. Onder haar oksels zie ik grote donkere zweetplekken. Ze doet haar mond open en kijkt me overdreven blij aan: “hé!” roept ze.
Ik roep ook: “hé!”
Dan laat ze plotseling haar armen zakken, alsof ze me omhelzen wil. Het is alsof ik door twee grote bezwete oksels word ingesloten. Ik deins naar achteren en zie in mijn ooghoek mijn vriend met het bier aankomen. Snel draai ik mij af, pak mijn bier en begin te praten: “gaat het altijd zo hier?”
-“Ja, je moet gewoon staan en wachten tot er iemand komt en die dan zoenen” schreeuwt hij terug.
-“En als ze heel stom is?”
-“Je moet niet kieskeurig zijn!”
-“Maar het mag toch wel een beetje mooi zijn?”
-“Wat wil je nou? Jij wou hierheen!”
Hij heeft gelijk en omdat ik inmiddels dronken genoeg ben, besluit ik een poging te wagen. Een half uur lang tuur ik door de dansende mensen op zoek naar iemand die ik ga aanspreken. Ik zie een blond meisje dat wel redelijk mooi is. Daar doe ik het voor! Ze ziet er half Oost-Europees uit en half Hendrik Ido Ambachts. Maar what the fuck: ik heb goede voornemens om me aan te houden! Ik halfdans naar haar toe en vraag: “heb je Oost-Europees bloed in je aderen?”
Ze neemt een slokje van haar flesje mix, door een rietje en leunt naar mijn oor. Ze schreeuwt terug: Dat weet ik eigenlijk niet! Mijn vader heb ik nooit gekend en met mijn moeder heb ik ruzie!”
Ik geef het op. Wanneer ze zich van me afdraait, zie ik tussen haar strakke shirt en veel te korte broek een reetgewei naar me zwaaien. Ik loop terug naar mijn vriend, me afvragende of ik echt opgelucht ben.
-“Kom we gaan naar de Willens, ik heb het gehad hier!”
Wanneer we voor de garderobe staat te wachten klinkt: “I wanna fuck you, you allready know” uit de ruimte waar we vandaan komen. Een rapliedje, maar gelukkig met een heldere beat eronder. Een kwartiertje later zitten we in de Willens en Wetens. Dat café is de hele nacht open en daar kan je tenminste gewoon praten.
-“Eigenlijk zijn we ook meer café mensen” zeg ik tegen mijn vriend.
Hij is het daar mee eens. Wanneer we met een biertje aan de bar zitten zegt hij: “Die muziek staat daar zo hard, omdat de mensen niks tegen elkaar te zeggen hebben.”
-“Klopt!” zeg ik. “generatie fuck dat is het. Het enige dat ze willen is dansen op fuck-muziek.”
-“En neuken.”
-“Inderdaad.”
Stil drinken we ons bier op. Ik staar naar de knipperende gokkasten. Wanneer onze glazen leeg zijn zet de lusteloze barvrouw twee nieuwe neer.
-“En van welke generatie zijn wij dan?” vraagt mijn vriend.
Ik denk even na “Wij? Wij zijn generatie smile. Toen wij opgroeiden hoefden we alleen maar blij te zijn, alleen maar te lachen. Wij geloofden in de rainbowtrack, hand in hand met Captain Jack. We kenden geen limieten, nee! De kinderen van het licht. Mellow? Happy? Voor ons waren het synoniemen. Wij konden de zon paars kleuren, de zaden onvruchtbaar maken, wijn in water veranderen en verdriet in gelach. Wij konden de zon zelfs naar beneden laten vallen, de blaren bruin laten worden, de regenwouden laten sterven en de bronnen op laten drogen: maar liefde zou er altijd voor ons zijn! Daarom dansten wij tot de wereld rond en rond draaide. Niemand, maar dan ook niemand kon onze generatie stoppen. En hier zitten we nu: ver in de twintig. Alles waar wij in geloofden is weg, generatie fuck heeft het stokje overgenomen.”
Mijn vriend neemt het laatste slokje van zijn bier en kijkt mij met een glimlach aan. Wanneer we aan ons volgende biertje beginnen zegt hij: “Weet je wat het probleem is met die mensen in die discotheek?”
-“Nee?”
-“Ze dansen zonder idealen! Ze dansen om te vergeten.”
-“En om te neuken.” Zeg ik.
-“En om te neuken” antwoordt hij: “generatie fuck.”
In het café wordt een nieuw liedje opgezet: “fuck the pain away.”
We horen het beiden en moeten lachen.
-“Dat is alles wat ons nog rest” zeg ik.
-“klopt, fuck the pain away!”
We proosten erop.
Wanneer ik even later in het eerste ochtendlicht alleen naar huis waggel, mis ik alle vrouwen die ooit bij me waren. Thuis doe ik het licht niet eens aan. Ik ga op mijn bed liggen en val direct in slaap.

De volgende dag word ik om één uur wakker met een gigantische kater. Grijs middaglicht schijnt door de ramen naar binnen. De gordijnen had ik niet gesloten. Ik sta op, loop naar de badkamer en begin te pissen. Het lijkt niet te stoppen. Wanneer ik de laatste restjes krachtig naar buiten pers, begint mijn hoofd te draaien en te kloppen. Ik laat een bierscheet, knoop mijn broek dicht en buk me naar de kraan. Ik drink minimaal net zoveel en net zo lang als ik gepist heb. Balans daar draait het om. Ik pak mijn toilettas en met bevende handen zoek ik een aspirientje. Ik druk een felroze Ibuprofenntje uit zijn huls en stop hem in mijn zak. Eerst wat eten, die mag je niet op een nuchtere maag innemen. In de keuken doe ik een beetje cruesli in een bakje. De melk is op, dus ik zet de kraan aan en laat er wat water bijlopen. Snel neem ik een hapje en direct daarna het aspririentje. Doe je werk! Ik laat mijn grootste glas met water vollopen en pak een vitaminen C bruistablet. Vitaminen C is een antioxidant, een stof die voorkomt dat je oxideert. Oxideren is verschrikkelijk: alle mensen verbranden en worden langzaam oud. Je hele lichaam zit vol met gemene oxidantjes, die net zo lang rondvliegen tot ze ergens tegenaan botsen. En dan ben je weer een beetje verder opgebrand, een beetje ouder. Voor mijn gevoel zit op dit moment mijn lichaam tjokvol oxidantjes. Op de verpakking staat dat er zestienhonderd procent van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid vitaminen C in zit. Dat geldt voor mensen zonder kater. Ik heb alles nodig, want ik wil niet oxideren nooit. Daarom neem ik iedere dag zo’n tablet. Met een glas gevuld met mijn elixer voor de eeuwige jeugd en een bakje cruesli in water loop ik naar de bank. Ik plof neer en zet de tv op MTV. Wanneer alles op is ga ik liggen wachten tot ik me beter voel. Op tv hoor ik hetzelfde liedje als gisterenavond: “Fuck you, fuck you. Fuck you very, very muhuhuuch!” Ik moet glimlachen en denk aan de tent waar ik gisteren was.
“Een generatie die danst zonder idealen. Een generatie die alleen nog maar aan neuken denkt” mompel ik zacht.
Ik moet er weer om lachen. “Heeft mijn generatie eigenlijk idealen?” vraag ik me af.
Heel wat meer dan generatie fuck, dat moet wel. Het klinkt best leuk: generatie smile. Onze ouders die geloofden echt ergens in. Althans dat beweren ze. Generatie love zou je ze kunnen noemen. Het zal vast niet allemaal zo fantastisch geweest zijn als ze nu beweren, maar ik geloof best dat het een mooie tijd was. Is er nog iets over van hetgeen zij geloofden? “War is over if you want to?” Dat gelooft niemand meer, iedereen weet dat het simpelweg niet waar is. “Imagine there’s no heaven?” Dat geloven er nu genoeg. Dat is helemaal niet moeilijk, daar hoeven we ons best niet meer voor te doen. Maar wat blijft er over onder die lege blauwe hemel? Misschien wisten ze dat toen ook niet. “Make love, not war?” We geloven tegenwoordig alleen nog in het eerste deel: “make love,” oftewel: “fuck!” En daar blijft het bij. Maar moeten we wel ergens in geloven? Waar geloofden hun ouder bijvoorbeeld in? Onze grootouders die nu dood, of in verre staat van oxidatie zijn. Die geloofden dat ze het niet zo tof vonden toen Duitsland Nederland innam als een aspirientje. Daar praten ze nog vaak over. Generatie war? Dat is misschien wel de beste naam. Als je het zo bekijkt wilden generatie war en generatie love hetzelfde: vrij zijn. En wij, wat willen wij? Willen wij ook vrij zijn? Dronken dansen, smile en fuck. “Fuck it all” is ook een vorm van vrijheid! De band Slipknot heeft een tekst: “Fuck you all! Fuck this world! Fuck everything that you stand for!”
Ik besluit dat liedje op te zetten. Ik sta op en wacht even tot ik mijn evenwicht vind. Mijn katerige hoofd tolt door de plotselinge inspanning. Ik loop naar mijn computer en start hem op. Wanneer Windows draait zie ik dat ik een mailtje heb. Ik open het: het is spam: “see beautifull teens fuck.”
-“Ach, waarom niet” denk ik.
Ik klik het aan en val tien minuutjes later op de bank in slaap.

Pas tegen de avond word ik weer wakker en ik heb er zin in! Mijn kater is weg en ik besluit dat ik vanavond nog maar eens moet proberen mijn goede voornemens in de praktijk te brengen. Ik pak mijn telefoon en sms een vriend of hij vanavond zin heeft om uit te gaan. Dan spring ik overeind en loop naar de koelkast. Ik pak een gezond kliekje van de dag ervoor: ook broccoli zit boordevol antioxidanten. Die heb ik hard nodig, want ik kan het me vanavond niet permitteren geoxideerd over te komen. Ik pak een koekenpan en bak het boeltje op. Wanneer ik uitgegeten ben, spring ik onder de douche. Ik poets mijn tanden met tandpasta, was mijn gezicht met facewash, mijn haren met shampoo en crèmespoeling en mijn lichaam met douchegel. Onder de douche vandaan smeer ik bodylotion op mijn lichaam, dagcrème op mijn gezicht, doe deodorant onder mijn oksels, aftershave in mijn nek en kam mijn haren: eerst netjes en dan door de war met wax. Dan loop ik naar mijn klerenkast, pak een mooie boxer, een mooie spijkerbroek, een mooi T-shirt, een mooie riem en een paar sokken. Sokken heb je niet in mooi en lelijk, sokken zijn sokken. Ik kleed me aan en bekijk mezelf in de spiegel. Ik besluit toch nog een strakker shirtje aan te doen. Ik loop terug naar mijn kamer, de kater definitief achter me latend en pak mijn telefoon. Ik zie dat we over een uurtje afspreken bij de Vagebond. Op avonden als deze is dat een semi-kroeg, een tent net tussen een kroeg en een dansgelegenheid in. Je gaat er heen om aan een tafel bier te zuipen, maar als het later drukker wordt, dan wordt er ook gedanst. En geneukt natuurlijk. Eerst praten, dan neuken. Voorlopig heb ik nog een uur te vullen, dus ik ga achter mijn computer zitten. Ik open i Tunes en om alvast een beetje in de sfeer te komen type ik als zoekterm ‘fuck’ in. Uit het lijstje liedjes dat verschijnt klik ik “Fat Boy Slim is Fucking in heaven” aan. Het liedje maakt de belofte van de titel ruimschoots waar: “Fat Boy Slim is fucking in heaven, fucking in, fucking in, fucking in heaven.”
Precies wat ik nodig heb. Misschien is de boodschap wat karig, de muziek mag er zijn. Als het bijna klaar is, klik ik de volgende aan: “Fuck her Gently.” De tekst: “you don’t allways have to fuck her hard. In fact sometimes that is not right to do…”
Er bestaan zelfs ballades met deze boodschap! Een aantal liedjes verder kom ik bij de goede oude gabbermuziek aan. Ik klik op: “Don’t fuck with a Ruffneck” Ik vraag me af of deze muziek de huidige fuck-era heeft ingeluid. Zou dit het einde zijn geweest van generatie smile en het begin van generatie fuck? Hoe het ook zei, ik neem mij voor vanavond mee te liften op de golven van generatie fuck. Een mens moet met zijn tijd meegaan.
Het uur is verstreken. Ik sluit alles af, doe mijn jas aan en spring op de fiets. Twintig minuten later loop ik de nog lege kroeg binnen. Ik bestel een biertje: een mens moet iets omhanden hebben. Ik ga in een hoek zitten en neem mij voor de volgende keer iets later van huis te gaan. Ik ben altijd wat te gretig, waardoor ik altijd zit te wachten. Terwijl ik zit te wachten loopt het café langzaam vol. Wanneer mijn bier op is, zie ik mijn vriend binnenkomen. Ik loop naar hem toe en we gaan voor de sigarettenautomaat staan, onze jassen leggen we voor het klepje. Ik ga zo staan dat ik het café goed in de gaten kan houden. Ik moet immers niet vergeten dat ik vanavond een doel heb. Het café laadt zich verder af en de muziek wordt steeds harder gezet. Wanneer mensen naar de wc moeten dan moeten we opzij, wanneer ze sigaretten willen kopen, dan moeten we onze jassen weghalen. Dat is het nadeel van semi-kroegen: weinig ruimte. In de Vagebond zijn altijd net iets te veel geoxideerde mensen. Het verschil met de tent van gisteren is wel dat er hier zowel geoxideerde mannen als geoxideerde vrouwen zijn. Rechts voor ons staan drie vrouwen van een jaartje of veertig overdreven met elkaar te dansen. Ze hebben de -wat doen we lekker gek vanavond hè?- modus aanstaan. Vijf mannen met kale hoofden en snorren staan als zestienjarigen op een schoolfeest om de drie heen. Soms doet één van de mannen een poging mee te dansen. Dan danst één van de dames even terug, om zich dan weer giechelend naar haar vriendinnen te keren. Ik word er misselijk van. Welke generatie zou dit zijn? Ik heb niet eens zin om erover na te denken. Ik kijk de andere kant op. Aan de andere kant van het café zie ik een meisje aan de bar zitten. Ze ziet er leuk uit: bruin haar en donkere ogen. Ik zie dat ze terug kijkt. Ik bedenk waar ik haar over zou kunnen aanspreken. Ze heeft geen roze veters, dus de openingszin die ik gisteren geleerd heb kan ik niet gebruiken. Daarnaast zou het vreemd zijn, zelfs wanneer ze roze veters hebben zou, omdat ik zelf ook roze veters heb. Ik hou haar goed in de gaten en ze kijkt ook nog een paar keer in mijn richting. Ik kan niks bedenken. Wanneer mijn bier bijna op is, ga ik snel de volgende ronde halen. Het is eigenlijk mijn beurt niet, maar het is een goede reden om haar richting op te gaan. Naar iemand toelopen om iets over kleding te zeggen, kan ik onmogelijk verantwoorden, maar bier halen lijkt mij perfect legitiem. Ik loop naar de bar en ga naast haar staan. Wanneer ik opzij kijk, kijkt ze me recht aan. Ik kijk snel weer naar voren, wacht tot de barman me ziet en bestel twee biertjes. Hij zet ze op de bar en ik reken af. Ik pak ze en loop terug naar de sigarettenautomaat. Wanneer ik een biertje aan mijn vriend geef bedenk ik me dat ik iets vergeten ben onderweg. Misschien moet ik eerst nog wat meer drinken.
“Weet je wat ik altijd zo moeilijk vind” zeg ik tegen mijn vriend “mensen aanspreken, ik weet nooit wat ik moet zeggen.”
Vanaf de bar zie ik het meisje nog een keer mijn kant op kijken. De jongen met wie ik ben, is wel altijd heel goed in dat soort dingen. Hij heeft er alleen niks meer aan want hij heeft een vriendin nu.
-“Dat maakt ook helemaal niks uit, alles wat je zegt is goed.” zegt hij nonchalant.
-“Je kan toch niet zomaar over alles gaan praten? Hoe weet je nou dat iemand de dingen die jij interessant vindt ook leuk vindt?”
-“Je moet alleen maar over dingen in de kroeg praten, niet daarbuiten.”
-“Hoe bedoel je?”
-“Kijk, mensen gaan niet uit om over hun gewone saaie leven te praten. Dus je moet praten over de sfeer op de avond, over het soort mensen dat rondloopt, over hun kleding, over de inrichting van de kroeg en over de muziek. Dat soort dingen.”
Ik neem zijn woorden in mij op en maak een nauwkeurige inventarisatie van alles in de kroeg. Ik vorm een mening over het soort mensen, hoe ze gekleed zijn, de inrichting, de muziek en de sfeer. Wanneer ik straks weer oogcontact maak, dan heb ik de perfecte bagage voor een gesprek. Ik begin een beetje aangeschoten te raken dus ik ben er klaar voor. Ik probeer oogcontact te maken met alle meisjes die voorbij lopen. Helaas maakt niemand meer oogcontact. Ik praat verder met mijn vriend en probeer tegelijkertijd hopeloos oogcontact te krijgen, maar zonder succes. Alle meisjes lijken een beetje gehaast, geïrriteerd bijna, alsof ik in de weg sta.
-“Nou, ik weet niet wat er aan de hand is, maar niemand kijkt meer terug nu” zeg ik tegen mijn vriend.
-“Probeer je oogcontact te zoeken met de meisjes die hierheen lopen?” vraagt hij.
-“Ja.”
-“Die moet je niet hebben.”
-“Waarom niet?”
-“Omdat die naar de wc moeten” zegt mijn vriend lachend.
Dat is waar, we staan voor de wc!
-“Zullen we ergens anders gaan staan?” vraag ik.
Mijn vriend vindt het best en we wurmen ons met onze jassen naar het midden van de kroeg. We leggen onze jassen op de grote tafel, waarachter een paar mensen in geel licht zitten te praten. Voor de tafel staan een paar mensen te halfdansen. Dat bevalt me. Wanneer ik naar de bar loop voor de volgende ronde, zie ik dat het meisje aan de bar inmiddels uitgebreid aan het zoenen is met een jongen. Wat zou hij gezegd hebben? Mooie strik in je haar? Mooie jurk? Doet dat nou pijn zo’n neuspiercing? Godverdomme: het had allemaal gekund. Ik loop terug met twee biertjes en zie dat mijn vriend geanimeerd met een meisje praat. Hij maakt grote armbewegingen en zij moet lachen. Achter hen staat een ander meisje niks te doen: waarschijnlijk haar vriendin. Ik trek de stoute schoenen aan en bied haar het biertje aan dat ik eigenlijk voor hem had meegenomen. “Ze zijn nogal druk in gesprek geloof ik, dus wil jij zijn biertje?”
Ze kijkt me vriendelijk aan en pakt het biertje.
“Hoe heet je” vraag ik.
-“Sandra” zegt ze en neemt een slokje.
Ik neem ook een slokje en vraag dan: “wat een rare mensen hier eigenlijk binnen hè?”
Ze kijkt om zich heen en antwoordt: “och.”
-“Maar de muziek is wel leuk!” ga ik verder.
-“Vind je?” vraagt ze.
Ik antwoord: “ja, en ook dat je mooie schoenen hebt.”
-“Ok” zegt ze terwijl ze haar schouders ophaalt.
Ik ga gewoon door: “ik vind het ook wel grappig ingericht hier.”
Ze kijkt om zich heen en vraagt dan: “wat doe je eigenlijk normaal?”
-“He! Dat is niet de bedoeling!”
-“Wat is niet de bedoeling?”
-“We mogen alleen maar over dingen in deze kroeg praten.”
-“Hoezo?”
-“Gewoon, dat moet zo!”
-“Dus jij bepaalt waar we over moeten praten?”
-“Ik…, moet even naar de wc geloof ik.”
-“Ok.”
Met een nog halfvol biertje in mijn hand loop ik terug naar de wc’s waar we zojuist vandaan kwamen. Ik open de deur en kies de linker wc, ik heb graag een deur achter mijn rug. Ik klem het glas tussen mijn tanden en ga pissen. Gedempt door de deur hoor ik een happy-hardcore klassieker uit het café komen: “people have a mission, together, together, people have a mission dancing togetheeeeeer!” Ik moet bijna lachen, maar realiseer me dat mijn bierglas dan in de pot zal vallen. Daarbij heb ik mij voorgenomen vanavond te assimileren met generatie fuck. Ik zal meer mijn best moeten doen! Ik knoop mijn broek dicht, pak het glas uit mijn mond en loop met nieuwe moed het café in. Wanneer ik terugloop, zie ik een paar mensen binnenkomen, waarvan ik één meisje vaag ken. Ze lopen het café in en het meisje herkent mij ook. “Alles goed?” vraag ik.
Wanneer je iemand al kent dan is het makkelijk, dan zijn er heldere regels.
-“Ja, met jou ook?”
Ik bedoel maar. Ik ken haar nog van toen ik bij de supermarkt werkte. Ze zat toen achter de kassa en was nog erg jong. Nu ziet ze er best leuk uit. Ze heeft een lief gezichtje, met een litteken van een piercing bij haar wenkbrauw. Ze heeft donkerblond warrig haar en een broek met wijde pijpen. Ze draagt een T-shirt van een of andere rockband.
-“Is het een beetje gezellig hier?” vraagt ze.
Ze kent de regels! “Ja, best gezellig, leuke mensen, leuke muziek! Wil je een biertje?”
Ze kijkt even waar haar vriendinnen heen gegaan zijn en knikt dan.
Ik haal nog twee biertjes. Wanneer we geproost hebben vraag ik: “ben jij van generatie smile, of van generatie fuck?”
Ze moet lachen: “hoe bedoel je?”
Ik leg het verschil tussen de beiden generaties uit. En vertel ook over de generatie war en generatie love. De generatie van onze ouders die idealen had.
-“De generatie van onze ouders had idealen zeg jij?”
-“Ja, vind je van niet dan?”
-“Nee daar denk ik heel anders over” zegt ze met een glimlach.
-“Echt? Vertel, ik ben bijzonder geïnteresseerd in visies op generaties.
Ze gaat staan, alsof ze iets belangrijks gaat zeggen: “de generatie van onze ouders is een generatie van hypocrieten en egoïsten!”
Ze kijkt me aan en blijft even stil. Ik vraag: “ja, vind je dat? Waarom dan?”
-“Weet je wat voor een generatie wij zijn?”
-“Nee?”
-“Wij zijn een generatie wezen. Wij zijn de kinderen van Kurt Cobain en hebben onze vader verloren.”
Ik moet lachen en ook op haargezicht verschijnt een glimlach terwijl ze verdergaat: “onze Kurt Cobain beroofde zich van het leven omdat hij het falen van de generatie van onze ouders niet langer verdragen kon.”
-“Dat vind ik een mooie theorie. En in welk opzicht hebben onze ouder gefaald?”
-“O, in alle opzichten!” zegt ze “onze ouders hadden het lot van de wereld in hun handen! Toen alles veranderde, liften zij mee op de winden van de nieuwe welvaart. Onze ouders zeiden tegen de gevestigde macht: ‘hé, dit gaan jullie niet voor jezelf houden!’ Ze eisten solidariteit, inspraak en democratie. En dat kregen ze ook; en macht en geld: bakken met geld. Meer dan ze ooit voor mogelijk hadden gehouden. De huizen die ze kochten werden tien keer meer waard. Het loon dat ze verdienden werd tien keer hoger. Ze konden tien keer meer dingen kopen, tien keer meer sparen en hadden tien keer meer invloed dan alle generaties daarvoor en alle generaties die nog zullen volgen.”
Tijdens haar betoog maakt ze grote handgebaren. Ik ben onder de indruk, maar nog niet helemaal overtuigd. “Maar dat kan je ze toch niet kwalijk nemen?
Ze zucht: “dat nog niet nee, maar wat deden ze toen ze al dat geld en al die macht in hun handen hadden?”
Ze laat een stilte vallen kijkt me lang aan. “Ze verstopten het in een mooi duur huis met een auto voor de deur en gingen er met hun dikke reten bovenop zitten. Ze hebben hun mond vol van idealen, maar hun enige echte ideaal is: geen stuiver te verliezen. Ze vinden dat ze recht hebben op hun luxe. Weet je waarom ze dat vinden? Omdat ze daarvoor gestreden hebben. Hoor je dat? Ze beweren dat ze dáárvoor gestreden hebben! Geen generatie heeft het makkelijker gehad en geen generatie zal het makkelijker krijgen. En vanuit hun dure huizen klagen ze over gebrek aan betrokkenheid en engagement van onze generatie. Waarin moeten wij dan geloven? Waarbij moeten wij dan betrokken zijn? Een betere wereld, of hun achtertuin? Een groter goed, of de waarde van hun huizen? Zelfs nu, met de crisis eisen ze: ‘geen cent minder pensioen, geen maand langer werken, geen stuiver inleveren. Als het met onze uitverkoren generatie slechter gaat, dan trekken wij iedereen mee de afgrond in. Want als wij het niet krijgen, dan krijgt niemand het!’ Dat is de generatie die ooit voor solidariteit en een betere wereld streed! Wij zouden nergens in geloven, maar waarin moeten wij nog geloven? Onze Kurt Cobian ligt alweer meer dan tien jaar onder de zoden. Terwijl zij nog iedere vijf jaar in de Kuip verwelkomd worden door Mick Jagger, die ze met een steeds schrillere stem welkom heet met de woorden: I’m pleased to meet you. I hope you know my name.”
Bij de laatste woorden is haar stem zacht en laag. Ik geef haar een applaus en met een grote grijns maakt ze een buiging.
“Jeetje” zeg ik en ik geloof dat dat nu wel het goede antwoord is “wil je nog een biertje, je zal wel een droge mond hebben.”
Ze zegt dat het haar beurt is en ze loopt naar de bar. Ik zoek waar mijn vriend is. Hij zit alleen op het podium voor zich uit te staren Ik loop naar hem toe: “vermaak jij je nog een beetje?”
-“Jawel hoor” antwoordt hij niet echt vrolijk “ik ben alleen een beetje moe.”
Het meisje komt met twee biertjes naar ons toegelopen. Ze geeft het biertje aan mij. Ik geef het weer aan mijn vriend: “neem deze maar, ik haal wel een nieuwe.”
Ik loop naar de bar en bestel een biertje. Wanneer ik terugloop, word ik door een meisje op mijn schouder getikt: “leuke roze veters!” zegt ze.
-“Dank je” antwoord ik “en leuke muziek ook hè? En leuke mensen? En leuke aankleding van de bar!”
Het meisje kijkt me verbaasd aan en ik loop verder. Ik ga weer bij de andere twee staan. Mijn vriend heeft zijn biertje inmiddels alweer op. Hij staat op: “ik ga naar huis, blijf jij nog?”
Ik kijk het meisje aan: “wat doe jij?”
-“Ik wil nog wel blijven.”
-“Ik blijf ook nog” zeg ik tegen mijn vriend.
Hij trekt zijn jas aan en ik geef hem een hand. Wanneer hij wegloopt begint het liedje “Fuck you very very much” Ik kijk naar het meisje en zeg: “zie je wel, daarom is het nou generatie fuck!”
Ze luistert naar het liedje en knikt: “dan is het wezengeneratie fuck en wezengeneratie smile!”
-“Mooie beschrijving.” zeg ik.
-“Wat doe jij tegenwoordig eigenlijk?” vraagt ze.
Ik besluit de wetten te laten varen: “ik heb tegenwoordig een secretarieel baantje.”
-“Is dat leuk?”
-“Ach het is wel makkelijk. Ik weet niet zo goed wat ik verder wil, dus ik vind het wel best zo. En jij?”
Ze draait met haar ogen en zegt dan: “ik werk nog steeds in de supermarkt, drie dagen in de week nu.”
-“Nog steeds? Jij deed toch Sociaal pedagogische Hulpverlening? Jij wilde met verslaafden werken?”
-“Ja, weet ik, maar je weet toch hoe dat gaat? Er kwamen allemaal dingen tussen en ik was die mensen daar gewoon zat. Dat schijnheilige gedoe.”
Ik knik. Als je ergens niet zo goed in bent, dan vind je het gewoon stom, zo werkt dat. Dat zeg ik niet. Ik bedenk iets anders en zeg: “jeetje, zonde joh.”
Dat is misschien niet het goede antwoord, maar dat maakt nu niet zoveel meer uit. Daar komt nog bij dat ze er niet beter in is dan ik, want ze antwoordt: “Ja, ja.”
Ik besluit snel nog meer bier te halen. Wanneer ik terug kom zegt ze: “moet je die man zien, hij heeft echt een belachelijke broek aan.”
Ik kijk naar de man en denk aan de regels. Ik knik: “Inderdaad. En heb je die twee aan tafel gezien, dat is ook een lekker stel.”
Ze knikt ook: “zullen we gaan zitten?”
We gaan op de rand van het podium zitten en bespreken alle mensen die in de kroeg aanwezig zijn. Wanneer dat is gedaan bespreken we de barmensen van vanavond en de bediening in het algemeen en vervolgens de inrichting. Onderwijl komen haar vriendinnen langs om te zeggen dat ze naar huis gaan. Het meisje zegt dat ze nog blijft en daarna gaan we verder met het bespreken van de muziek. Weer heel wat biertjes verder wordt de laatste ronde afgeroepen. We drinken ons glas uit en wanneer de lampen worden aangezet kijken we elkaar aan. Ik heb het gevoel dat ze zit te wachten tot ik haar kus, maar weet het net niet zeker. Ik zeg: “heb je anders zin om nog een biertje bij mij thuis te drinken?”
Ze lacht: “Ja goed, ben je met de fiets?”
Ik knik.
-“Mooi, ik ook.” zegt ze.
We staan op en doen onze jassen aan. Wanneer we naar de deur lopen zegt ze: “wat heb je trouwens leuke roze veters.”
Ik moet heel hard glimlachen. In een opwelling leg in mijn hand om haar schouder. Ze doet haar arm direct om mijn middel. Een beetje trots op mijzelf fiets ik even later samen met haar naar mijn huis.
Thuis open ik de deur, doe het licht in de gang aan en loop snel naar mijn kamer. Daar kijk ik of alles er een beetje fatsoenlijk uitziet: het valt gelukkig mee. Ik doe een gezellig lampje aan en start de computer voor een muziekje. Wanneer ik i Tunes aanzet, komt ze ook de kamer binnen: “wat een leuk huis heb je” zegt ze.
-“Dank je” zeg ik, terwijl ik vlug de lijst met fuckliedje wegklik.
In plaats daarvan tik ik “smile” in. Het eerste liedje in de lijst is “your smile” Van Charly Lownoice en Mental Theo. Waarschijnlijk niet de muziek waar zij van houdt en ook totaal ongepast voor de situatie, maar precies waar ik zin in heb. Ze gaat in mijn stoel zitten. “Biertje.” Vraag ik.
Ze zucht: “ja, is goed.”
Ik loop naar mijn balkon en haal twee biertjes uit de krat, open ze en loop de kamer in. Ik geef haar één van de flesjes en ga op de leuning zitten. “Weet je wat het is met de smile generatie?” vraag ik.
Ze geeft geen antwoord. Ze pakt het bier uit mijn hand, zet het op de tafel en trekt me naar zich toe. Terwijl Chet Baker’s “When She Smiles” begint zoent ze me. Ik zoen gretig terug, terwijl ik mijn handen over haar lichaam begin te wrijven. “Niet te snel naar haar borsten” denk ik nog, maar een minuut later heb ik al een stevige borst in mijn hand.
-“Heb je ook een slaapkamer?” vraagt ze.
-“Uh, jeetje.” zeg ik. Niet het goede antwoord: lekker belangrijk.
Ik pakte haar bij haar handen en leid haar naar mijn slaapkamer. Daar leg ik haar op bed en ga verder met zoenen. Ik trek haar shirt uit, haar BH, haar broek en haar slipje. Ik voel en wrijf tussen haar benen, zij tussen de mijne. Daar moet ik het bij laten. Voor neuken ben ik veel te zat.

De volgende morgen voel ik een hand over mijn wang wrijven. Ook voel ik direct dat ik een gigantische kater heb. Dit keer ben ik ook misselijk. Voorzichtig doe ik mijn ogen open en zie een lief gezicht naar me lachen: “hoi” zegt ze.
Ik schraap mijn keel die dik en droog is. “Hoi” antwoord ik met een laag brommende bas.
-“Ik maak je wakker, want ik moet zo weg.”
-“Wat een haast. Blijf nog even liggen!”
-“Nee ik moet echt gaan.”
-“Maar het is zondagmorgen, dan moet een mens rusten, dan leef je langer.”
-“Better to burn out, than to fade away” haalt ze Cobains afscheidsbrief aan.
Ik wil haar uitleggen dat ik niet out kan burnen, omdat ik antioxidanten slik, maar besef dat ik daar nu geen kracht voor heb. “Als je wilt gaan moet je gaan, maar ik vind het wel jammer.”
-“Ik ook” zegt ze. Ze is even stil en draait met haar ogen. “Maar ik moet eigenlijk mijn dochtertje ophalen, die is nog bij mijn ouders.”
-“Dochtertje!”zeg ik hard, mijn basstem slaat over.
-“Ja, die kan ik natuurlijk niet te lang daar laten.”
Ik zit nu rechtop in mijn bed en kijk haar aan. Even ben ik mijn kater vergeten. “Nee, natuurlijk niet” zeg ik snel.
Ze stapt uit bed en begint haar kleren bij elkaar te zoeken. Ik leg mijn hoofd weer op het kussen en sluit mijn ogen. Met mijn handen wrijf ik over mijn slapen. Ik probeer zo stil mogelijk te liggen: mijn hoofd bonkt en mijn ogen branden. Wanneer ze is aangekleed hurkt ze naast me neer: “gaan we nog eens iets afspreken?” vraagt ze zacht.
Ik doe mijn ogen open en probeer op haar gezicht te focussen. “Jeetje…, uh…” zeg ik.
Ze staat op en loopt naar de deur. “Ok, dag, ik kom je nog wel een keertje tegen misschien.”
Ze blijft stil bij de deur staan en wacht op een antwoord. Ik richt mezelf op: “als je nog ontbijt wilt, dan heb ik wel cruesli. Ik heb alleen geen melk, maar met water is het ook best te doen.”
Voordat ik de zin afmaken kan, draait ze zich om en loopt zonder iets te zeggen mijn huis uit. Ik ga weer liggen, sluit mijn ogen en val weer in een diepe slaap.

Tegen vijven word ik pas weer wakker. Ik voel me een stuk beter dan die ochtend, maar heb enorme dorst. Ik klim snel uit bed en loop naar de badkamer. Ik zet de kraan aan en begin als een idioot te lurken. Water is heerlijk! Wanneer ik ben uitgedronken kom ik omhoog en kijk in de spiegel. Ik zie een verlopen hoofd met rode ogen. Ik ga voor de wc-pot staan en begin te pissen. Alles wat eruit komt zijn een paar dikke gele druppels. In mijn slaapkamer trek ik een pyjama aan en een ochtendjas. Ik loop naar mijn keuken, pak het grootste glas en gooi er twee vitaminen C bruistabletten in. Ik drink het glas in één keer leeg. Dan zak ik door mijn benen en ga op de vloer tegen de keukenkastjes zitten. Ik mis alle vrouwen die ooit bij me waren en weet dat dat gevoel de rest van de dag en nacht zal blijven. Ik pak de pot cruesli en haal er met mijn hand wat droge korrels uit. Die eet ik op en dan laat ik mijn glas nog eens vollopen. Zo blijf ik een half uurtje zitten. Dan sta ik op en loop naar mijn computer. Op Hyves zoek ik het meisje op dat vannacht bij me was. Ik kijk naar haar foto’s. Op alle foto’s staat ze samen met haar kindje. Ik zucht. Vervolgens ga ik één voor één de profielen af van alle meisjes die wel eens bij me zijn geweest. Ik klik op hun foto’s, lees hun krabbels en kijk wat er achter ‘relatie’ staat ingevuld. Uiteindelijk open ik Hotmail. Er zijn geen nieuwe berichten, dus klik ik maar weer op het meest recente. Dit keer val ik niet is slaap, daar heb ik al te lang voor geslapen. Er volgt een sombere avond en nacht. Pas tegen een uur of vijf in de ochtend val ik in slaap.

Drie uur later word ik door mijn wekker gewekt. Ik sla hem uit en draai me om. Deze handeling herhaal ik zes keer en een uur te laat sta ik eindelijk naast mijn bed. Snel douche ik me en kleed me aan. Ik gooi wat spullen in mijn tas, doe mijn jas aan en fiets richting mijn werk. Ik heb wind tegen en het begint zachtjes te miezeren. In mijn hoofd maak ik een lijstje hoe mijn week eruit zal zien: “acht uur saai kut werk, dan naar huis, alleen eten, alleen tv kijken en alleen slapen. En morgen? Weer. En overmorgen? Weer. En over over morgen? Weer. Daar gaat generatie smile door de regen naar het werk.”
Vrolijk word er niet van.
Op mijn werk gooi ik mijn tas in de hoek van mijn kamer en hang mijn jas aan een haakje. Ik start mijn computer en pak mijn koffiebeker. Even later neem ik met een dubbele koffie plaats achter mijn computer. Voordat ik mijn wachtwoord intik, drink ik die eerst helemaal op. Ik haal een tweede bak en meld me aan. Ik heb totaal geen zin om met werken te beginnen, dus ik bekijk eerst wat nieuwssites, vervolgens wat blogs en tenslotte mijn mail. Ik heb één nieuw mailtje van een vriend: “He man, aanstaande zaterdag heb ik een gastenlijstje plus één voor ‘Fuckers’. Beetje vaag feest, maar er komen wel toffe dj’s. Zin om mee te gaan?”
Ik neem een slok van mijn koffie en heb direct weer een beetje meer zin in het leven. Over een paar dagen is het weer weekeinde. Dit is natuurlijk de perfecte gelegenheid om me in generatie fuck te verliezen. Ik moet weer aan de hele fuck problematiek denken en zoek op Youtube het “fuck you very much” liedje op. Ik neem de laatste slok van mijn koffie en met de muziek op begin ik me een beetje vrolijker te voelen. In het Youtube filmpje lopen de lyrics door het beeld heen. Ik maak het scherm groot en lees mee:

Look inside, look inside your tiny mind

Then look a bit harder’

Cause we’re so uninspired, so sick and tired

Of all the hatred you harbor

So you say it’s not okay to be gay

Well, I think you’re just evil

You’re just some racist who can’t tie my laces

Your point of view is medieval

Fuck you, fuck you very, very

much’Cause we hate what you do

And we hate your whole crew

So please don’t stay in touch

Fuck you, fuck you, fuck you

Fuck you, fuck you, fuck you

Ik zak onderuit in mijn bureaustoel en moet lachen.
-“Het is een liedje met een boodschap!” zeg ik tegen mezelf “waar heb ik me zorgen over gemaakt?”
Ik bekeer me direct tot het nieuwe fuck-idealisme en draai het liedje een tweede keer. Het wordt een prachtige dag! Ik besluit beneden nog een lekker bakkie koffie te gaan drinken en misschien neem ik er ook wel een stukje boterkoek bij. Opeens heb ik zin in de week, maar het meest nog zie ik uit naar het volgende weekeinde. Dan zal ik mij weer in generatie fuck storten. Dit keer in volle overgave en met een zuiver geweten.